Volgens jouw filosofie zou de naald dus ook dezelfde vorm moeten hebben als de beitel waarmee de plaat is gemaakt.
Dat is wel het beste.
En dat proberen de naaldfabrikanten ook te benaderen met hun groefraakvlakversies. Hoe beter die raakvlaknabootsing van de snijbeitel, hoe duurder de naald.
Reproductie is iets wezenlijk anders dan productie met alle beperkende factoren van dien.
Als je hiermee bedoelt dat een slechte kwaliteit bij productie door beperkende factoren in dat proces achteraf weer ongedaan kan worden gemaakt, dan ben ik het niet met je eens.
Maar het is mij inmiddels duidelijk dat alleen een metalen plateau goed is hoor.
Niet alleen goed. Beter dan een ander materiaal.
Gelukkig ben ik eigenwijs genoeg om toch met een ander materiaal aan de slag te gaan.
Dat kan, maar als iemand in deze discussie werkelijk de kwaliteit die in het platenfabricageproces nagestreefd wordt bestudeerd had en van daaruit naar een zo correct mogelijke weergave nabootsing had geredeneerd, dan zou al enige tijd geleden de vraag boven zijn gekomen welk metaal het meest overeenkomt met de draaischijf waarop de lacquer (aluminium met een coating of, bij DMM, koper) gesneden is.
Raar dat dit uitbleef.
Toch teveel focus op redenen die er niet echt toe doen, maar vooral het oog strelen?
Natuurlijk is er niets verkeerd om enthousiast aan de slag te gaan met acryl of willekeurig welk ander materiaal. Maar de eigenschappen van een ander materiaal zijn niet zondermeer de eigenschappen van de materialen die bij het maken meespeelden. Dus resulteert het in een ander geluid.
Waarbij het vanzelfsprekend op persoonlijke smaak aankomt in hoeverre een aanpassing van het (door de makers bedoelde) geluid in de thuissituatie gewenst is.